Anoreksja, a więc jadłowstręt psychiczny, to zespół chorobowy, który się przejawia ograniczeniem świadomym przyjmowania pokarmów oraz zmniejszaniem kaloryczności posiłków, co prowadzi do spadku znaczącego masy ciała oraz wychudzenia. Anoreksji towarzyszą liczne powikłania somatyczne, zaburzania hormonalne oraz zaburzenia metaboliczne.
Wyróżniamy dwa główne rodzaje anoreksji. Jest to typ bulimiczny, w którym dochodzi do niekontrolowanego objadania się, stosowania środków przeczyszczających oraz indukowania wymiotów. Drugi typ to typ restrykcyjny. Dominuje tutaj głodzenie się. Nie występują tutaj stany objadania się, nadużywania środków odwadniających, przeczyszczających oraz nie dochodzi do wymiotowania.
Wiele osób uważa, że anoreksja łączy się z brakiem apetytu. Prawda jest taka, że chora osoba odczuwa głód, ale odmawia jedzenia, ponieważ obawia się zwiększenia wagi. Osoby chorujące na anoreksję ma zaburzone wyobrażenie swojego własnego ciała. Ciągle żyje w przekonaniu, że jest otyła oraz ma nadwagę.
Takie zaburzenia jak anoreksja, są związane nie tylko z samą potrzebą redukcji masy ciała, ale także z lękiem przed przytyciem pomimo utrzymywania niedowagi. Anoreksja to głodzenie się przewlekłe, które prowadzi do wyniszczenia oraz niedoborów żywieniowych. Jedzeniu towarzyszy obsesyjne monitorowanie kalorii, poczucie winy oraz dyskomfort wywołany naturalnymi fizjologicznymi odczuciami. Wszelkie ograniczenie żywieniowe prozdrowotne nie prowadzą do spadku masy ciał poniżej należnej, opierającej się na zbilansowanej diecie, która nie powoduje żywieniowych niedoborów.