Masz do dyspozycji domek położony w lesie. Przed nim znajduje się drewniany taras, na którym spędzasz wieczory. Pod koniec wiosny, gdy słońce robi się cieplejsze, na tarasie pojawiają się mrówki. Zaczynają po nim biegać, gryźć Cię i psuć Ci humor. Co robić?
Mrówki to owady z rzędu błonkówek (Hymenoptera). Są niezwykle liczną grupą: na Ziemi występuje ponad 300 gatunków mrówek. Żyją w koloniach o ściśle określonym systemie kastowym: robotników, wojowników itp. Kolonie mrówek istnieją przez wieki; potrafią nawet przetrwać pożar i inne klęski żywiołowe (dzieje się tak dzięki temu, że mrówki żyją nie tylko w jednym gnieździe; część z nich może np. przejść do innego gniazda). Mrówki to bardzo pracowite owady; budują koleje między swoimi gniazdami i przenoszą pokarm w szczękach; używają feromonów do oznaczania swojego terytorium; przechowują pokarm na zimę i opiekują się swoimi młodymi (inne owady nie zawracają sobie głowy karmieniem larw mrówek). Mrówki porozumiewają się za pomocą feromonów (substancji chemicznych), dźwięków i dotyku. Ponadto posiadają zaawansowany język: posługują się symbolami i rozumieją znaczenie zdań złożonych z symboli.
Choć kuszące jest próbowanie zabicia mrówek za pomocą środków chemicznych, najbezpieczniejszym i najskuteczniejszym sposobem radzenia sobie z nimi jest odciągnięcie ich od mieszkania. Sztuczka polega na tym, aby uczynić swój taras nieatrakcyjnym, aby mrówki nie miały powodu, aby się tam udać.
W tym celu kup kwas borowy (można go znaleźć w każdej aptece) i posyp nim wszystkie krawędzie tarasu. Mrówki nie polubią jego silnego zapachu i będą trzymać się od niego z daleka. Więcej o ogrodzie przeczytasz na stronie http://czaswogrodzie.pl/.