Stanisław August Poniatowski był ostatnim królem Polski przed rozbiorem kraju przez Rosję, Prusy i Austrię w 1795 roku. Został wypędzony z domu wraz z żoną, francuską księżniczką Katarzyną, która poślubiła cara Rosji Aleksandra. Stanisław nie pogodził się łatwo z takim obrotem sprawy – jego pierwszym aktem po obaleniu było splunięcie Katarzynie w twarz, gdy ta odwiedziła go w jego pałacu, aby go pocieszyć.
Obiady czwartkowe zostały spopularyzowane w Polsce w XIX wieku. Był to czas, kiedy państwo polskie wyłaniało się spod politycznej dominacji sąsiedniej Rosji. Polska inteligencja tej epoki dążyła do stworzenia niezależnego narodu o własnej kulturze, a częścią tego było wskrzeszenie starych polskich zwyczajów i tradycji, w tym świąt żydowskich, takich jak Rosz Haszana i Pascha.
Później przeniósł się do Petersburga, gdzie mieszkał przez dziesięć lat, zanim zmarł w wieku 56 lat.
Poza dramatycznym życiem osobistym (o którym więcej poniżej), Stanisław jest najbardziej znany z historii ze swojej polityki i reform, które przeprowadził jako król Polski. Pomimo faktu, że Polska znajdowała się pod obcym panowaniem, udało mu się uchwalić wiele ustaw i wprowadzić reformy, które były postępowe jak na tamte czasy – w dużej mierze dlatego, że wychował się we Francji i tam zasmakował w bardziej liberalnej polityce. Popierał tolerancję religijną (w tym prawa Żydów) i wolność prasy, udostępnił edukację średniozamożnym Polakom i wprowadził reformy w administracji rządowej (wcześniej pracował jako minister w rządzie Ludwika XV).