Kondensator elektrolityczny to kondensator niespolaryzowany, który składa się z dwóch metalowych płyt oddzielonych warstwą izolacyjną, która jest wypełniona elektrolitem.
Kształt kondensatora zależy od jego działania. Gdy jest stosowany jako stabilizator napięcia, ma kształt cylindryczny lub prostokątny. Kiedy kondensator elektrolityczny jest wykorzystywany jako zasilacz prądów zmiennych, wówczas może być wykonany w formie cylindra lub w formie piramidy.
Kondensator elektrolityczny służy do magazynowania energii w postaci pola elektrostatycznego i uwalniania jej na żądanie. Wytwarzany jest w procesie zwanym elektrolizacją, który polega na impregnacji przewodzącej rurki szklanej roztworem elektrolitu (najczęściej wodorotlenku potasu), a następnie umieszczeniu elektrod na obu końcach rurki. Kondensator charakteryzuje się dużymi wartościami pojemności i małym prądem upływu podczas rozładowywania jego ładunku. Pojemność zależy od wielkości i kształtu użytego materiału dielektrycznego (na przykład: papieru, folii) oraz od liczby płytek połączonych równolegle.
Głównym zadaniem kondensatorów jest magazynowanie energii elektrycznej i dostarczanie jej, gdy wymaga tego obwód obciążenia podczas pracy. Stosowane są jako filtry przeciw sygnałom zakłócającym, spowodowanym wahaniami napięcia zasilającego, ale także jako elementy kompensacyjne w układach cyfrowych (na przykład: moduły pamięci RAM).